Jacek Kwiecień

Leśna cisza

lubię ciszę leśną ciszę że aż dzwoni w uszach
biorę koszyk nożyk kijek i na grzyby ruszam
biorę także okulary długopis notesik
w nim to wszystko opisuję co zobaczę w lesie
w głębi lasu gdzie poręba na pieńku przysiadam
wokół cisza widzę ścieżką rudy lis się skrada
wzrokiem bystrym przeszukiwał malinowe chaszcze
coś zobaczył skok i naglę ciszę zgwałcił wrzaskiem
jeszcze echo tego mordu w lesie wśród drzew żyje
widzę a tu para węży w paprociach sie wije
koło uszu żółte znaki lśnią złotem jak słońce
mąż i żona na spacerze niegroźne zaskrońce
odpoczywam w leśnej ciszy koję swoje nerwy
jednak ręce mam zajęte bo piszę bez przerwy
promień słońca przemknął cicho ominął konary
i zagląda w mój notesik jak przyjaciel stary
chciał zobaczyc co tu w ciszy na kartki przelewam
myślał chyba że spisuję nuty jak kos śpiewa
lecz to trudne bo on fiu fiu bez ustanku nuci
chyba w gnieździe jego żona oczekuje klucia
będę żegnał leśną ciszę czas wracać do domu
chmury ciemne się zbierają słychać echo gromu

J. K.