Robert Artur Florczyk



Idąc nocą

idę przez osamotnione ulice
nikłe światła lamp oświetlają
przedsionek supersamu
kupiłbym chleb ale już za późno
odwracam więc twarz
w stronę wspomnień
w tej bramie są chwile
które nie wrócą
śnieg czy deszcz kołysze się
u mych stóp
w oknach światło daje znak
kobiety kładą do snu swoje dzieci
i swych mężów
są żywi
ale cicho
obok przemknął cień
pospiesznie wypluwam okruchy
uśmiechu
i poprawiam szal


Dni tygodnia

Poniedziałek przejdzie.
Potem będzie wtorek,
czy Chopin lubił wtorek?
Środa jak to środa
- jest w środku
Potem czwartek.
Lubię czwartek nawet jak nie jest tłusty
Bo czwartek to jak Wigilia
wyglądam gwiazdy pierwszej dla
weekendu który ma być dla mnie
w piątek się cieszę od rana
w sobotę się martwię że za bardzo się
cieszyłem w piątek
W niedzielę patrzę w okno i myślę
jutro znowu poniedziałek
i nie ma dnia tygodnia
w którym byłbym z Tobą
więc muszę wymyślić
Ósmy Dzień Tygodnia
i nie wpuścić już nikogo w ten dzień
bo będzie za ciasno i za głośno
gdzieś poza TV i zgiełkiem
poza tym co nas rozdziela



KOSMOS CZTERECH ŚCIAN

Oto Kosmos

moich czterech ścian

niebo przycięte kawałkiem okna

w sam raz na mój rozmiar

lecz gdzie piekło- szukałem

żagwie słów rzucałem

na dno dnia

spłonęły zanim spojrzeniem

ocaliłem chwilę

zatem słowo też nic nie znaczy

a więc ciebie ustanawiam sacrum:

ciszo

która nie brzmisz

nie dźwięczysz

a jesteś

we mnie

na dobre i złe

bezmodlitewna a jednak błagająca

wśród profanów profetyczny

jestem w tym milczeniu

a jeśli nowy alfabet wymyśli dla mnie

Cisza

zbiorę słowa w czas dogodny

zdanie po zdaniu nazwę

każdą ze ścian mojego kosmosu

cztery zdania, prawdziwe zdania

dla każdej ze ścian po jednym